Microservices یا Microservice Architecture یک سبک مهندسی است که یک برنامه کاربردی را به عنوان مجموعه ای از مدیریت های کوچک خودکفا ساختار می دهد. آنها یک روش جذاب و به تدریج جریان اصلی برای مقابله با مدولار کردن یک برنامه کاربردی هستند.
ما متوجه می شویم که یک برنامه کاربردی به عنوان مجموعه ای از مدیریت ها یا ظرفیت ها ایجاد می شود. با استفاده از ریزسرویس‌ها، این ظرفیت‌ها می‌توانند به طور مستقل تکامل، آزمایش، مونتاژ، انتقال و مقیاس‌بندی شوند.
میکروسرویس ها به عنوان روش مطلوب برای ایجاد برنامه های کاربردی مطرح می شوند. این پیشرفت زیر در مهندسی برنامه نویسی است که برای کمک به انجمن ها برای درک تغییرات مداوم در اقتصاد کامپیوتری طراحی شده است. این الگو اخیراً معروف شده است زیرا شرکت‌ها امیدوارند چابک‌تر شوند. میکروسرویس‌ها می‌توانند به برنامه‌نویسی قابل انطباق و آزمایش‌پذیر کمک کنند که می‌تواند هفته به هفته و نه سالانه منتقل شود.
Microservice به تدریج در مشاغل مختلف دریافت می شود و طرفداران پیدا می کند. احتمالاً این مهم ترین نقطه در تجارت محصول است و انجمن های متعددی باید آنها را دریافت کنند. مدیریت‌های آنلاین عظیمی مانند آمازون، نتفلیکس و توییتر همگی از پشته‌های نوآوری مستحکم به طراحی مبتنی بر میکروسرویس‌ها توسعه یافته‌اند که به آنها اجازه می‌دهد تا به اندازه امروز خود مقیاس شوند.
مهندسی میکروسرویس به شما این فرصت را می دهد که آزادانه مدیریت ها را ایجاد و انتقال دهید. کد مدیریت های مختلف را می توان به لهجه های مختلف نوشت. ادغام ساده و سازماندهی برنامه ریزی شده به علاوه قابل تصور است.
این سبک ساختمان به شما کمک می‌کند تا سریع‌تر حرکت کنید، زیرا به شما امکان می‌دهد توسعه را سریع‌تر باز کنید، با ساده‌سازی آزمایش ترکیب‌های جدید از چیزها و مدیریت‌ها. با میکروسرویس‌ها، می‌توانید به سرعت آزمایش کنید تا پاسخ‌های خلاقانه‌ای برای مشکلات خود بیابید. مزیت دیگر این است که پس از آزمایش، در صورتی که تأیید کردید که یک کمک خاص کار نمی کند، می توانید آن را با چیز بهتری جایگزین کنید.